Wybory i po wyborach. Subiektywnie o przyczynach spektakularnej wygranej i nie mniej spektakularnych porażek

Od piątku, już oficjalnie, Korsze mają nowego burmistrza. Został nim Jan Adamowicz, który w cuglach sięgnął po mandat, zostawiając daleko w tyle niemałą, bo pięcioosobową konkurencję. Przed 30 stycznia mało kto spodziewał się takiego obrotu sprawy.

Tak licznie obsadzonych wyborów nie mieliśmy w naszym powiecie już dawno. Ostatnio było to... w Korszach, w 2014 roku. Wówczas o fotel burmistrza ubiegało się pięć osób, a na efekt trzeba było czekać do drugiej tury. Ponad 59-procentowy wskaźnik poparcia nowego burmistrza Korsz jest jednym z najwyższych w naszej lokalnej historii. Od 2010 roku lepszymi mogą pochwalić się Marek Janiszewski, burmistrz Reszla (62,34 procent w 2014 roku i 62,92 procent w 2018 roku), Marta Kamińska, wójt gminy Barciany (64,09 procenta w 2018 roku), Franciszek Andruszkiewicz, były wójt gminy Srokowo (75,03 procenta w 2010 roku) i, co interesujące, śp. Ryszard Ostrowski. W 2010 roku, zmarły niedawno burmistrz Korsz, osiągnął 80,82 procent poparcia. Wszyscy wymienieni mieli jednak co najwyżej dwoje kontrkandydatów. Jan Adamowicz miał ich pięcioro. Według statystyk, to nie miało prawa zakończyć się w pierwszej turze. Nie pierwszy raz okazało się jednak, że statystykom najbliżej jest do przykładu z jedzącym kapustę i pożerającym kiełbasę. Statystycznie obaj jedzą bigos.

Mimo tego wszystkiego, Jan Adamowicz był pewny swego! I mogę to potwierdzić, nawet gdyby przesłuchujący postanowił przypalać mi stopy. Tak było. Podstawą spektakularnego triumfu była więc doskonała znajomość korszeńskich realiów. Nie bez znaczenia okazało się również wsparcie starosty, Michała Kochanowskiego, co nowy burmistrz Korsz zdążył już niejednokrotnie podkreślić.

Najbliżej zwycięzcy, jeżeli w tym przypadku w ogóle można operować takimi określeniami, była Czesława Orłowska-Staniszewska. W przedwyborczych sondażach to właśnie była przewodnicząca korszeńskiej rady gminy miała "wziąć wieś", zostawiając Adamowiczowi "miasto". Jeżeli rzeczywiście coś było na rzeczy, to popularna Czesia powinna mieć pretensje do... Kazimierza Witczaka. Za co? A no za to, że pełniący obowiązki burmistrza postawił się innemu z kandydatów i odmownie odpowiedział na wniosek Rafała Jakubczaka w sprawie zorganizowania publicznego dowozu mieszkańców gminy Korsze na wybory. Być może przy niskiej frekwencji, wynoszącej niewiele ponad 30 procent, przy urnach zabrakło właśnie tych, którzy mieli zagłosować na panią Czesławę?

Zdecydowanie słabszy wynik od zakładanego osiągnął wspomniany Rafał Jakubczak. Pewnie dlatego, że za mało było w nim Rafała, a za dużo pewnego, samozwańczego spin doctora. Biała koszula i podwinięte mankiety to PR-owy relikt. To działało jakieś piętnaście lat temu. Teraz w cenie jest naturalność, zwłaszcza w małych społecznościach, takich jak korszeńska. A tu, niby mieliśmy szczerze uśmiechniętego, młodego chłopaka z sąsiedztwa, ale w pozycji Jezusa ze Świebodzina. A takiego Rafała nikt z gminy Korsze wcześniej nie widywał. Podobnie monologi nagrywane w samochodzie. Czy te filmiki w ogóle dotarły do Heńka z Głowbit, Krystyny z Sątoczna czy Teresy z Dzierżążnika? Wątpię. Zresztą, skoro trzy lata wcześniej kompletną klapą okazał się prowadzony w ten sposób projekt OK Giżycko, to jakie były podstawy by sądzić, że teraz wypali coś typu OK Korsze? Moim zdaniem nie było żadnych.

Zupełnie osobny temat to Andrzej Hajduk i Dariusz Służała. O nich niewiele było wiadomo przed wyborami i kampania w ogóle tego nie zmieniła. Ich styczniowe działania przypominają mi postawę dwóch kandydatów na wójta Srokowa sprzed trzech lat, kiedy to w zupełnej konspiracji próbowali zdetronizować Marka Olszewskiego. Też się nie udało.

Oceniając nakład działań i zaangażowanie, bez wątpienia największym przegranym  tych wyborów jest jednak człowiek pochodnia Tomasz Dudziak. Duża głowa, która przez miesiąc górowała nad Korszami, zdała się na nic. Zresztą, cały ten komitet popierający, z Krzysztofem Hećmanem na czele, był synonimem porażki. To tak, jak Legia Warszawa, która niby chce zawojować Ligę Mistrzów, a sprowadza zawodników, którzy grę na wysokim poziomie mają już dawno za sobą. Klapa gwarantowana. Ale jest też kolejny powód przegranej, którego wieczny kandydat wydaje się nie dostrzegać. Od kogoś z Korsz usłyszałem, że Dudziak to... Kevin. Bo tak samo pewny jest udział tego pierwszego w jakichkolwiek wyborach, jak pojawienie się w naszych telewizorach płowowłosego chłopca w każde święta Bożego Narodzenia. Sięgamy po popcorn? No raczej nie.

Przed Janem Adamowiczem przynajmniej dwa lata pracy. Podczas ślubowania zadeklarował pozyskanie do korszeńskiego budżetu kilkunastu milionów złotych. Znów pewnie i znów odważnie. I z całą pewnością można dziś założyć, że będzie równie efektywnie. Robert Majchrzak

Fot. Robert Majchrzak