Ratusz na cmentarzu

Kętrzyński ratusz, budynek liceum ogólnokształcącego oraz pobliski teren, to obszar dawnego cmentarza przynależnego do parafii kościoła świętej Katarzyny. Gdy pojawiam się w tamtej okolicy, czasami w wyobraźni widzę drewniane krzyże nad pagórkami mogił. Nie odczuwam jakichkolwiek emocji. Imaginuję sobie, nic więcej.

Kościół stanął poza murami ówczesnego miasta, wśród chat "Chłopskiego Przedmieścia", jak nazywano wtedy tę okolicę. Był to mniej więcej 1330 rok. Parafia świętej Katarzyny - znacznie biedniejsza od miejskiej parafii świętego Jerzego, skupiała chrześcijan żyjących na skraju miasta; wiernych z pospólstwa. Zaczynając historię od końca, zaznaczyć należy, że współczesny kościół świętej Katarzyny nie jest kościołem z naszej opowieści. Wybudowano go w neogotyku zaledwie sto lat temu, pomiędzy 1895 a 1897 rokiem. On jedynie nawiązuje do starszej tradycji.

Konsekrowany bez mała 700 lat temu kościół stał w miejscu zajmowanym dzisiaj przez budynek ratusza. W porównaniu do świątyni świętego Jerzego marnie toczyły się jego losy. Jako biedniejszy, z pokolenia na pokolenie coraz bardziej zaniedbywany, choć wykorzystywany do posługi duszpasterskiej, popadał we wciąż większą ruinę. Upadek wspomagały kolejne wojny - siedmioletnia, podczas której wojsko zamieniło budynek w magazyn prowiantowy i kampania napoleońska, kiedy znowu zmagazynowano w nim żywność. A jakby tego było mało, podczas przemarszu armii Napoleona w kościelnych murach nie było już żadnego magazynu, a lazaret dla chorych żołnierzy francuskich. Nieremontowaną świątynię rozebrano w 1820 roku. W 1886 roku na zwolnionej przez kościół parceli postawiono ratusz.

Mariusz Kwiatkowski

Cały artykuł przeczytasz w: